İlmi Mizaçta Nabız Ve Muayene

NABIZ VE MUAYENE:

Muayene basit idi. Hastanın çehresine bir nazar, birkaç sualden sonra nabzın teftişi muayenenin esasını teşkil ediyordu. Nabız bilmek tabipler için büyük bir şart idi. Cihan tababeti de bu devirlerde nabız devri yaşıyordu.

Nabzın hali dört unsura göre mütehavvildi. Birçok hastalıkların teşhisinde yalnız Nabza bakmak ile kâfi istihraçlarda bulunuluyordu:

Nabzın sür‘ati hararete; betâeti (yavaşlığı) bürudete (soğukluğa), vüsatı rutubete ve madde çokluğuna; rakîk (ince) oluşu yübûsete (kuruluğa) ve madde azlığına, kuvvet, yani parmaklara katı katı dokunması mizacın kuvvetine delalet ederdi.

Nabız muayene olunmazdan evvel hasta heyecanlanmış, korkmuş, kötü sevinmiş,

Açlıktan hafiflemiş, tokluktan ağırlaşmış, süratle hareket etmiş olmamalı idi.

Prof.Dr.İbrahim Canan -Tıbbı Nebevi